Ludzie kochają myśleć, że to, co widzą, słyszą i dotykają, to rzeczywistość. Prawie wszyscy tak myślą! Oprócz mnie, naszego Klaudiusza i jeszcze kilkoro czytelników. Reszta najwidoczniej zapomniała o jaskini Platona i ludzi przykutych łańcuchami w taki sposób, że nie mogli odwrócić się w kierunku wyjścia. Prawdziwe życie nie było dla nich dostępne i nie mieli możliwości poznać go ani nawet zobaczyć. Żyli złudzeniem, podobnie zresztą jak my, jeśli nie mamy świadomości o niewidocznych łańcuchach percepcji, którymi jesteśmy przywiązani do rzeczywistości.
Arthur Schopenhauer rozwinął tę myśl i określił, czym jest nasz świat. Świat jest tym co rozpoznajemy w naszych własnych chęciach! Taka refleksja nad subiektywnym charakterem ludzkiego doświadczenia i percepcji rzeczywistości. To oczywiste, że każdy z nas postrzega świat na swój sposób, ale nie każdy wie, że jego pragnienia, potrzeby i emocje wpływają na to, jak interpretuje otaczającą nas rzeczywistość. Dla jednych będzie najważniejsza praca, dla innych nauka lub rodzina, która nie cieszy, nie cieszy, gdy jest, lecz kiedy jej ni ma samotnyś jak pies!
Twoje pragnienia i dążenia są fundamentalnymi siłami, które kształtują twoje i nasze życie. To, czego pragniesz, kieruje twoimi działaniami i decyzjami. W tym sensie Schopenhauer miał rację: twoje chęci mogą tworzyć rzeczywistość! Ale w tym jest pewien haczyk. Schopenhauer przewrotnie wskazuje, że im bardziej gonimy za zaspokojeniem pragnień, tym bardziej odczuwamy rozczarowanie. Nasze „szczęście” trwa tyle, co przeterminowane jogurty – zyskujemy coś, a zaraz tego pragniemy więcej lub inaczej. I może o to właśnie chodzi?
Może życie to nie tyle wyścig po spełnienie, ile droga przez kolejne iluzje? Im bardziej pragniemy, tym bardziej oddalamy się od chwili obecnej. Ostatecznie, Schopenhauer zostawia nas z brutalną myślą, że świat to teatr naszych pragnień. A jeśli dobrze się przyjrzeć, czasem najlepsze wyjście to zejść z tej sceny i przestać grać. Zrozumienie świata przez pryzmat własnych chęci może naprawdę prowadzić do większej empatii wobec innych. A to z kolei sprzyja budowaniu głębszych relacji międzyludzkich. Postrzegasz ludzi jako sympatycznych i serdecznych a oni postrzegają cię w ten sam sposób!
Poprzez otwartość na pozytywne doświadczenia i myślenie optymistycznie, możesz dostrzegać więcej możliwości wokół siebie. Jeśli dążysz do czegoś z pasją, zapewne zauważysz, że przyciągasz sytuacje sprzyjające realizacji tych pragnień. Z kolei pesymistyczne nastawienie może prowadzić do tego, że będziesz widzieć świat jako miejsce pełne przeszkód i trudności. To ty decydujesz o tym, jak interpretować otaczający świat poprzez swoje dążenia i emocje. Zrozumienie tej zależności może pomóc lepiej radzić sobie z trudnościami oraz budować bardziej satysfakcjonujące życie. Zapewniam.
